De dagen leidend naar vrijdag 6 september 2019 stuiterde ik in het rond met een gevoel van blijdschap en spanning tegelijkertijd. Mijn verwachtingen waren zo hoog wat Kaleido voor mij kon doen. Behalve de mogelijkheid om de pomp op afstand te kunnen bedienen (een dikke plus voor de Grote Dag!), hoopte ik dat dit superkleine kleurrijke stukje technologie me kon helpen in het overwinnen van een hoop van de body image obstakels die ik iedere dag ervaar. M’n grootste verwachting was dat Kaleido de meest effectieve tool zou zijn om m’n diabetes te managen: ook niet onbelangrijk.
In maart ben ik teruggegaan op de pen en daarmee is m’n gewicht omhooggegaan. Maar heb ik ook steeds grotere hoeveelheden glucose nodig gehad om hypo’s op te lossen. Ook ben ik minder gaan sporten en bewegen uit angst voor hypo’s. Ik wist dat pomptherapie hiervoor een oplossing kon bieden, want zo is het met mijn eerste pomp ook gegaan. Ik kon niet wachten om de magie van Kaleido aan het werk te zien en de verschillen te gaan merken.
Een frisse wind
Toen Jayne van Kaleido bij mij thuis arriveerde, voelde het alsof ze cadeautjes had meegenomen. Van de tas waar de pomp in zat, tot de dozen waarin alles verpakt zat. Het openmaken was zo’n fijne, niet-klinische ervaring! En dat gebeurt zo weinig als je leeft met diabetes… Iedere dag wordt geleid door medische beslissingen. We spenderen zo veel tijd aan contact met zorgverleners in een ziekenhuis, dat dit voelde als een frisse wind. Het zorgde ervoor dat ik voelde dat het om mij ging, niet om mijn diabetes.
We namen de tijd om alles uit de kit te bekijken en bespreken. Ook namen we de tijd om de functies door te lopen met behulp van het guidebook. Het guidebook is in hoofdstukken verdeeld waarvan de kleuren matchen met de menu’s op de handset. Zo handig als je snel iets wil opzoeken! We oefenden waarna het grote moment daar was: het vullen en in de pomp doen van de insulinecartridge. Om vervolgens de canule plaatsen en de pomp aan te koppelen was een nieuwe ervaring maar het ging gelijk soepel. Toen de handset bevestigde: ‘Je Oranje Pomp is gestart’, huilde ik niet zoals bij mijn vorige pompstart. Ik voelde me geweldig en was klaar om te gaan!
Vrijheid
Ik was zo klaar om te gaan, dat we diezelfde avond een wandeling maakten als familie met onze hond. Lachend rende ik achter mijn dochter van 16 maanden aan, om de voorsprong die ze wist te behouden. Ook rende ik achter de hond aan. Ik hield de hand van mijn verloofde vast terwijl onze twee meiden de natuur om ons heen ontdekten. De tijdelijke basaal stand werkte perfect, net als de verlengde bolus toen we pasta aten voor het avondeten. We hebben gedurende het weekend veel gewandeld: mijn familie, mijn Kaleido en ik. Vanaf het begin had ik een gevoel van vrijheid.
Dit had ik niet had verwacht. Alsof er een last van me afviel, zowel emotioneel als fysiek. Het managen van m’n diabetes voelt niet langer als een vervelend klusje, maar meer als een keuze*. En ik kan niet wachten om m’n trouwjurk de eerste keer te gaan passen met Kaleido.
*dit is de beste metafoor die ik kan vinden voor hoe ik me voel in mijn gebruik van Kaleido. Ik bedoel hiermee absoluut niet dat diabetes, of het managen van je diabetes, een keuze is.
Over Niki
Niki is mama van Moomin en verloofde van Matt, en is de regisseur van haar diabetes type 1 sinds 2001. De tijd die ze niet bezig is met haar familie, werkt, of de bruiloft van het jaar aan het plannen is, spendeert ze door te schrijven over haar leven met type 1 diabetes op whatnikididnext.wordpress.com Niki is ook gepassioneerd over onderzoek en goed leven met diabetes.