Als ik denk over dingen waar ik gelukkig van word, is mijn chronische ziekte niet bepaald het eerste wat in me op komt. Vrienden en familie? Ja. Wijn en kaas? Zeker. Zonsondergangen, lente, schoongewassen lakens… maar niet echt type 1 diabetes, waar ik al 22 jaar mee leef. Diabetes kan vermoeiend, meedogenloos en frustrerend zijn, en er is geen uit knop.
De positieve kant
Op de internationale dag van geluk wil ik proberen om me te richten op de positieve kant van leven met diabetes. En te kijken wat het me heeft gebracht. Ondanks dat diabetes als een onwelkome gast mijn leven in walste, op mijn bank is gaan zitten, mijn koelkast leegeet, mijn hoofd en dagelijks leven in beslag neemt, en vooral niet weg wil gaan!
Ik wil hiermee niet zeggen dat diabetes een ziekte is waarmee je makkelijk kunt leven. Maar, door de jaren heen en door te accepteren dat mijn type 1 diabetes voorlopig nergens heen gaat, krijg ik het voor elkaar om ook de positieve dingen van leven met diabetes op te merken. Op deze manier hiernaar kijken speelt een grote rol in mijn vermogen om met m’n diabetes om te gaan zonder dat het overweldigend wordt. Daarom probeer ik op een positieve manier ernaar te kijken, ondanks dat dat soms moeilijk is – het is niet onmogelijk.
Als iemand me morgen zou kunnen genezen van type 1 diabetes dan zeg ik gelijk ja. Maar, ik zou niet noodzakelijk de jaren waarin ik met diabetes heb geleefd willen inruilen. Ik kreeg de diagnose type 1 diabetes toen ik 8 jaar was. Mijn familie en ik gingen na die diagnose door met ons leven omdat we niet beter wisten. Dus, in het begin wat voorzichtig, ging ik gewoon naar m’n clubjes, logeerpartijen en danswedstrijden. Ondanks dat er ineens veel meer was om over na te denken – en ik veel meer spullen en snacks mee moest nemen! Dit gaf me het gevoel dat ik me niet liet tegenhouden door diabetes. Dit is door de jaren heen het geval is gebleven – ik heb me nooit bang laten maken door diabetes.
Dankbaar
Daarvoor ben ik mijn ouders enorm dankbaar. Of het nou gaat om (werk) reisjes, festivals, trainen voor een halve marathon of omgaan met stress en trauma’s – het hebben van diabetes gaf me energie om te leven! Het gaf me de motivatie om door te gaan en zoveel mogelijk te genieten van het leven.
Diabetes heeft me ook een meer betrokken persoon gemaakt. Dat is voor mij één van de grootste pluspunten is van leven met deze ziekte. Ik weet over hoeveel dingen ik dagelijks na moet denken om mezelf in leven te houden. Iemand die ik op straat tegenkom heeft daar absoluut geen idee van. Er zijn zoveel verschillende, ingewikkelde en levensveranderende ziektes waar mensen in de stilte van hun eigen gedachten mee bezig zijn. Diabetes heeft me geleerd om te begrijpen dat je simpelweg niet weet wat andere mensen doormaken. En hoe een klein vriendelijk gebaar iemands dag, week of maand beter kan maken.
Diabetes geeft me ook een gezonde dosis perspectief – over wat belangrijk is, wat ertoe doet en wat niet. Ik kan het me niet veroorloven om overal over in de stress te schieten. Dat gaat ten koste van m’n gezondheid en dat heeft ervoor gezorgd dat ik m’n grenzen aangeef en kan genieten van de simpele dingen.
Anderen van dienst zijn
Diabetes heeft me laten zien wat het betekent om mensen te helpen en anderen van dienst te zijn. Tien jaar geleden begon ik met bloggen over type 1 om mezelf verantwoordelijk te houden voor m’n gezondheid. Er is een bepaalde kwetsbaarheid die je toont als je je verhaal deelt, maar er zit ook veel kracht in. Ik had nooit gedacht dat ik ooit zou kunnen zeggen dat ik mensen geholpen heb zich minder alleen voelen met hun diabetes. Ik vind het nog steeds onwerkelijk dat zoveel mensen zichzelf herkennen in mijn verhaal. Dat is een dierbaar, magisch, prachtig iets wat door diabetes is ontstaan en wat ik altijd zal koesteren.
Mijn type 1 diabetes heeft me ook mogelijkheden gegeven. Ik werk in digitale media en de bloggerswereld, en schrijven en praten over diabetes heeft me zeker geholpen om bepaalde banen te krijgen – waarvan meerdere indrukwekkende banen! Ik heb als spreker op evenementen gestaan waar ik van tevoren enorm zenuwachtig voor was. Tegelijkertijd heeft het me geholpen angsten te overwinnen en heeft er toe geleid dat ik dingen heb gedaan die ik anders misschien niet zou doen.
Planning-professional
Diabetes heeft me veel meer een planner gemaakt dan dat ik anders geweest zou zijn. Als mensen me rommelig of snel afgeleid noemen dan word ik geïrriteerd. Ik heb zoveel waar ik mee bezig ben op ieder moment van de dag! Hoeveel actieve insuline heb ik nog? Hoe groot is de kans dat ik vandaag ga sporten? Heb ik gister gesport? Heb ik iets van suiker in m’n tas? Hoe groot is de kans dat ik een hypo krijg in deze trein? Moet ik insuline geven voordat ik wegga, of wachten tot ik bij de broodjeszaak ben? Als ik daar bij stil sta en me dit realiseer, voel ik me een superheld omdat ik überhaupt de dag door kom – en dat is een tof gevoel!
Respect voor m’n lijf
Diabetes heeft me ook, gedurende de jaren, waardering gegeven voor hoe hard m’n lijf werkt om me in leven te houden. En hoe bijzonder dat is. Daardoor kan ik dingen ervaren zoals enorme lachbuien, liefde en geluk. Die kleine bètacellen verliezen creëert een enorme berg werk voor mensen die met type 1 diabetes leven. Stilstaan bij wat je lichaam allemaal voor je doet om je in leven te houden is best mooi. Het heeft ervoor gezorgd dat ik veel meer respect heb voor mijn lijf, waardoor ik me ook realiseer dat ik soms niet alles kan doen en dat af en toe ‘nee’ zeggen me net zoveel geluk brengt als ‘ja’ zeggen.
Happier Together
Dit jaar is het thema voor de International Day of Happiness ‘Happier Together’ of ‘Samen Gelukkiger’ – iets wat zo ontzettend waar is voor de diabetes community. Een groep mensen die voor mij al jaren een bron zijn van steun en informatie. Diabetes kan een eenzaam iets zijn om mee te leven. Vrienden en familie steunen me fantastisch, maar ze kunnen niet weten hoe een hypo voelt of hoe rot je je kan voelen na een lastige dag met diabetes.
Het helpt enorm om te weten dat er op ieder moment van de dag honderden mensen zijn waar ik me toe kan richten die mijn verhalen herkennen en waarmee ik ervaringen kan uitwisselen. Mensen die begrijpen wat deze gekke, complexe ziekte met zich mee brengt. Mensen die begrijpen hoe bizar het allemaal is: in een potje plassen voor je dokter, meerdere keren per dag in je vinger of been prikken met een naald. Weten dat een zakje jelly beans je leven kan redden. Dat herkent alleen iemand anders met diabetes, terwijl we met z’n allen alleen, maar samen, door het leven met type 1 heen proberen te komen.
Ja, diabetes is een uitdaging en de positieve dingen aan leven met diabetes zijn op sommige dagen ongetwijfeld moeilijker te vinden. Maar, diabetes is deel van me en het heeft me gemaakt tot wie ik ben. En daar ben ik blij mee.
Over Jen
Jen Grieves is schrijver, digitaal producent en blogger met type 1 diabetes uit Londen. Ze leeft nu 22 jaar met de ziekte en je kunt haar blogs vinden op missjengrieves.com.