De dag voordat ik aan mijn nieuwe leven als puber op de middelbare school zou beginnen werd ik gediagnosticeerd met Type 1 Diabetes. Daardoor begon ik die tijd niet alleen met een rugzak vol met zware boeken, maar ook met een extra tas bagage genaamd diabetes.
Jarenlang heb ik geprobeerd van die tas af te komen waardoor ik weg bleef van iets wat veel belangrijker was: acceptatie. Uiteindelijk heb ik, met hulp van mijn diabetesverpleegkundige (dvk) die ik vanaf mijn diagnose had, diabetes wel een plek kunnen geven. En heeft het er uiteindelijk zelfs voor gezorgd dat ik zelf verpleegkundige werd. Voor mij heeft toen, en nu, mijn verpleegkundige het verschil gemaakt.
Door de jaren heen heb ik verschillende dvk’s gehad, waarmee ik allemaal prettig contact heb gehad. Door dit contact voelde ik me nooit alleen in de ups en downs die diabetes soms met zich mee brengt. Het is fijn om de strijd met diabetes (want zo voelt het soms toch), niet alleen te hoeven voeren. Mijn dvk’s helpen me relativeren en kijken naar alle dingen die ik kan doen in mijn leven – ondanks diabetes.
Mijn huidige verpleegkundige Linda en ik zijn op dezelfde dag geboren – dus was er eigenlijk bijna gelijk een band. Linda heeft me begeleid in de overstap naar een insulinepomp en heeft destijds zelf de pomp ook een weekend gedragen om te kunnen ervaren hoe dat was en mij zo goed mogelijk te helpen. Linda springt altijd voor me in de bres, neemt me serieus en draagt zo op een positieve manier bij aan mijn leven met diabetes.
Het belangrijkste voor mij in de relatie met mijn dvk is openheid en eerlijkheid. Niet zozeer over bloedsuikers, maar over wie ik ben en wat ik wil doen in mijn leven. Daardoor kijken we samen naar een manier om diabetes daarin te passen en kan ik mijn leven invullen op een manier waar ik blij van wordt. Ik zit daardoor lekkerder in mijn vel en dat heeft een positief effect op mijn diabetes. Ik kan het iedereen aanraden: eerlijk zijn, open zijn en aangeven waar jij je prettig bij voelt zodat je de steun krijgt die je nodig hebt, zonder dat je diabetes of een specialist bepaalt hoe je je leven leidt. Je bent tenslotte meer dan je diabetes.
Over Eva
Ik ben Eva, 32 jaar en ik woon in Apeldoorn. Inmiddels loop ik al 20 jaar met een rugtas met diabetes rond, iets wat de nodige tijd heeft gekost om te accepteren. Nu is die acceptatie nu van grote waarde voor mijn eigen cliënten als psychiatrisch verpleegkundige. Ik hou ervan om met mijn partner te fietsen, ga graag kickboksen en heb een agapornis die Guacamole heet.