Daar zijn we dan: onze bruiloft is nu zo dichtbij dat de spanning voelbaar is. Ik weet niet zeker of ik de spanning al helemaal bewust mee krijg. Voor m’n gevoel is er nog zo veel te doen is dat ik bijna vergeet hoeveel we al wél voor elkaar hebben.
Qua voorbereidingen zijn er zo veel dingen waarmee we de afgelopen twee jaar bezig zijn geweest. Hierdoor is mijn diabetesmanagement in de categorie ‘bruiloft, algemeen’ terechtgekomen. Het werd niet meer een op zichzelf staand iets. Ergens vind ik dat fijn. Mijn type 1 diabetes is deel van me. Om het dan op dezelfde manier in te steken als mijn jurk of mijn kapsel voelt ergens wel logisch.
Diabetesmanagement op mijn trouwdag
Het eerste dat ik heb geregeld, is hoe ik mijn diabetes kan managen op de ‘Big Day’. Vanuit technologisch oogpunt is Kaleido daarin de ultieme redder in nood gebleken. Ik kan me geen makkelijkere manier voorstellen om insuline binnen te krijgen en mijn basaal te managen in een trouwjurk dan met Kaleido.
In de dagen voorafgaand aan de grote dag ben ik al wel heel bewust bezig geweest waar ik mijn pomp plaats. Om plakresten van klittenband, of blauwe plekken van een infusiesetje op zichtbare plekken te voorkomen. Ik heb mijn benen ook proberen te vermijden. Tijdens mijn trouwdag wil ik daar mijn pomp plaatsen. Zo is er minder kans op lipo’s of wat er verder nog van invloed kan zijn op de opname van insuline. Ik heb ook m’n setwissels afgestemd. Zo kan ik mijn turquoise pomp dragen op de grote dag. ‘Something blue’ is tenslotte traditie.
Aan de gang met koolhydraten
Bij het plannen van het menu voor de dag, was ik druk met hoe ik het makkelijkste kon inschatten hoeveel koolhydraten in al die heerlijkheden zaten. Op een gegeven moment ben ik gaan Googlen naar zakweegschaaltjes. Ik ging er van uit dat dat de enige oplossing was. Toen realiseerde ik me dat we ook anders met de chef konden gaan samenwerken. We hadden al een aantal meetings en gesprekken gehad met het event team. Ik vroeg of de chef hier de volgende keer bij kon zijn. Diezelfde chef had tijdens het proefdiner bij iedere gang de hoeveelheid koolhydraten uitgeteld. Hierdoor kon ik precies uitrekenen hoeveel insuline ik nodig had.
Het was nogal beladen hem te ontmoeten. We zijn zo gewend aan het schatten en gokken van maaltijden die we niet zelf hebben voorbereid. Ik huilde bijna van geluk toen hij zei dat het geen probleem zou zijn om ook voor ons hele diner de koolhydraten uit te tellen. Nu weet ik alvast wat ik kan verwachten en ben ik helemaal voorbereid.
Dansen tot in de lage uurtjes
We hebben ook alvast nagedacht over hypo’s. Niet alleen voor mij, maar ook voor een aantal fantastische vrienden vanuit de diabetescommunity die bij onze bijzondere dag aanwezig zijn. Achter de bar zullen kleine blikjes cola te vinden zijn, speciaal voor die dreigende hypo’s al het dansen.
Loslaten
Ook heb ik een goed gesprek gehad met mijn diabetesteam. Normaal gesproken is mijn streefbereik vrij strak, dus hun eerste tip was om iets meer los te laten. Dat heb ik inmiddels overal toegepast. Ook een aanrader: ze adviseerden om iemand de verantwoordelijkheid te geven mij in de gaten te houden voor eventuele hoge, of lage bloedglucosewaarden. Iemand die mij en de symptomen herkent,maar die me ook kan helpen zonder me als een baby te behandelen. En uiteindelijk stuurden ze me weg met de allerbeste wensen voor een toekomst vol geluk en dat ik er toch vooral ook van moest genieten (en foto’s moest sturen)!
Over Niki
Niki is mama van Moomin en verloofde van Matt, en is de regisseur van haar diabetes type 1 sinds 2001. De tijd die ze niet bezig is met haar familie, werkt, of de bruiloft van het jaar aan het plannen is, spendeert ze door te schrijven over haar leven met type 1 diabetes op whatnikididnext.wordpress.com. Niki is ook gepassioneerd over onderzoek en goed leven met diabetes.